Peidiwch â hunan-hyrwyddo: Mathew 6.1–18 (25 Mehefin 2020)

Gweddi

Arglwydd, paratoa fi i dderbyn dy air. Rho imi feddwl clir a chynhesa fy nghalon. Gwna fi’n sicr o’th ddibenion cariadus imi, a llefara â mi heddiw.

Darllen

Deuteronomium 31 Salm 119.97-120 Eseia 58 Mathew 6

Myfyrdod Dyddiol: Mathew 6

Yn rhan gyntaf Mathew 6, mae’r Iesu’n dweud wrth ei wrandawyr na ddylent wneud sioe o’u dyletswyddau crefyddol yn gyhoeddus, ond eu cadw rhyngddyn nhw â Duw.

Nid oedd yn cyfeirio at y math o addoliad corfforaethol sy’n rhan arferol o ddisgyblaeth Gristnogol. Ond efallai y byddai rhywun cyfoethog yn rhoi dŵr i bobl sy’n mynd heibio, er enghraifft, gyda chyhoeddiad uchel am bwy oedd yn gyfrifol am y rhodd. Roedd perygl i weddi ac ymprydio hefyd ddod yn chwaraeon cystadleuol.  

Mae’r Iesu’n glir iawn: ein perthynas gyda Duw sy’n cyfrif. Mae arfer ysbrydol sy’n tynnu sylw at ein hunain yn hytrach na chanolbwyntio ar Dduw wedi’i lygru.

Ond rydym hefyd eisiau bod yn dyst i’n ffydd. Mae’r Iesu newydd alw ei ddisgyblion y ‘golau sydd yn y byd’ a dweud ‘Dyna sut dylai'ch golau chi ddisgleirio, er mwyn i bobl foli'ch Tad yn y nefoedd wrth weld y pethau da dych chi'n eu gwneud’ (5.16). Dylai Cristnogion gael eu galw’n bobl sy’n rhoi, yn gweddïo ac yn ymarfer hunan-wadu.

Fodd bynnag, ymddengys bod Iesu’n dweud na ddylem wneud hyn i greu argraff ar bobl eraill, ond  oherwydd mai dyma’r peth iawn i’w wneud; ac os ydym mewn unrhyw amheuaeth ynghylch ein cymhellion, y dylem arfer gwyleidd-dra.

Yn ein hoes ni, pan fydd cyfryngau cymdeithasol yn golygu y gall pawb ymffrostio am eu cynnydd ysbrydol, efallai bod angen i ni fod yn arbennig o ofalus. A ydym yn postio rhywbeth oherwydd ei fod yn gwneud inni edrych yn dda, neu oherwydd ei fod yn gogoneddu Crist? Os oes unrhyw amheuaeth, efallai y dylem daro ‘dileu’ yn hytrach na ‘postio’.

Gweddi

Duw, rho imi hunan-wybodaeth a gostyngeiddrwydd. Helpa fi i sylweddoli nad oes angen imi greu argraff ar bobl eraill, ond i gadw fy meddwl a fy nghalon arnat ti.