‘Yr ARGLWYDD ydy fy fflag’: Exodus 17.8–16 (Mawrth 6, 2021)

Gweddi

Arglwydd, paratoa fi i dderbyn dy air. Cliria fy meddwl a chynhesa fy nghalon. Sicrha fi o’th fwriadau cariadus ar fy nghyfer, a siarad â mi heddiw.

Darllen

Exodus 17 Luc 20 Job 35 2 Corinthiaid 5

Myfyrdod Dyddiol: Exodus 17.8–16

Bu'n rhaid i'r Israeliaid ymdopi â newyn a syched yn yr anialwch, ac nid oeddent yn amyneddgar iawn. Nawr, serch hynny, mae bygythiad arall: mae llwyth gelyniaethus, yr Amaleciaid, yn ymosod arnynt. Saif Moses ar ben bryn gyda'i freichiau wedi'u hymestyn allan mewn gweddi; tra bydd yn gwneud hynny, yr Israeliaid sy'n drech, ond pan fydd ei freichiau'n disgyn mae'r Amaleciaid yn ennill y llaw uchaf. Rhoddir carreg iddo i eistedd arni ac mae Aaron a Hur, yr offeiriaid, yn dal ei ddwylo fel bod yr Israeliaid yn gallu trechu eu gelynion.

Mae hon yn stori gyfoethog iawn. Mae'n sôn am bwysigrwydd gweddi go iawn, twymgalon, costus mewn unrhyw beth y mae credinwyr yn ei wneud. Nid oedd yr Israeliaid yn filwyr proffesiynol, ond rhoddodd Duw fuddugoliaeth iddynt oherwydd bod Moses yn gweddïo. Mae hefyd yn siarad am yr angen i arweinwyr gael eu cefnogi yn yr hyn maen nhw'n ei wneud. Nid ydynt yn oruwchddynol, yno i dynnu cyfrifoldeb oddi wrth eu dilynwyr (a chymryd y bai os aiff pethau o chwith). Yn aml gall 'arweinyddiaeth' yn yr Eglwys heddiw ymddangos yn eilunaddolgar; rydym yn tueddu i edrych at ein harweinwyr i ddatrys ein problemau, yn hytrach na gweithio mewn partneriaeth â hwy o dan Dduw.

Adeiladodd Moses allor i goffáu'r fuddugoliaeth, gan ei galw'n 'Yr Arglwydd ydy fy fflag'. Erbyn diwedd y dydd, byddai wedi blino'n lân fel y milwyr a fu’n ymladd. Ond mae'n rhoi'r gogoniant i Dduw, nid iddo'i hun.

Gweddi

Duw, helpa fi i edrych atat ti yn gyntaf ym mhopeth rydw i'n ei wneud, a phaid byth â meddwl y gallaf lwyddo yn fy nerth fy hun. Boed i mi fod yn barod i ofyn am gymorth gan bobl eraill pan fydd ei angen arnaf, a chynnig help pan fydd eraill ei angen gennyf i.