Rhagfarn eithafol: 2 Brenhinoedd 10.1–27 (28 Hydref 2020)

Gweddi

Arglwydd, agor fy nghlustiau i glywed yr hyn sydd gen ti i’w ddweud wrthyf; agor fy nghalon i garu dy air, ac agor fy meddwl i ddeall dy wirionedd.

Darllen

2 Brenhinoedd 10 2 Timotheus 1 Hoseia 2 Salm 119.97-120

Myfyrdod Dyddiol: 2 Brenhinoedd 10.1–27

Roedd y Brenin Jehu yn benderfynol o wared Israel o bob olrhain o deulu Ahab a’r addoliad Baal yr oeddent wedi’i hyrwyddo. Mae’r rhestr o’i lofruddiaethau yn ddigalon iawn, yn enwedig oherwydd iddi gael ei gwneud yn enw’r ARGLWYDD. Daeth Jesreel yn faes llofruddiaeth lle cafodd pawb ag unrhyw gysylltiad â llwyth Ahab eu dienyddio.

Ar un lefel, dyma enghraifft o’r hyn sy’n digwydd pan aiff crefydd yn ddrwg. Ond yn y bennod hon, ni chaiff unrhyw farn foesol ei throsglwyddo ar Jehu: adroddir y stori ofnadwy mewn ffordd ffeithiol yn unig.

Nid yw hynny’n golygu, serch hynny, fod Duw wedi cymeradwyo ei weithredoedd. Yn llawer mwy diweddar na hyn, cafodd y proffwyd Hosea fab gyda’i wraig Gomer. Dywedodd Duw wrth Hosea am alw’r plentyn yn ‘Jesreel’, oherwydd ‘yn fuan iawn dw i'n mynd i gosbi llinach frenhinol Jehu am y tywallt gwaed yn Jesreel’ (Hosea 1.4)

Nid yw’r Beibl bob amser yn daclus yn yr hyn y mae’n ei ddysgu inni. Weithiau mae straeon yn cael eu hadrodd mewn ffordd sy’n gwneud i Dduw ymddangos ei fod yn cymeradwyo trais eithafol. Pan ddarllenwn y rheiny, dylem gofio ochr arall y stori, na ellir ei hadrodd bob amser: bod drwg bob amser yn cael ei farnu, a bod Duw yn dda. Roedd Jehu yn meddwl ei fod yn gwneud ewyllys Duw; nid ydoedd.

Efallai heddiw, os ydym yn rhyfeddu at gwestiynau moesol a ddim yn gweld atebion clir yn y Beibl, mae straeon fel hyn yn ein hatgoffa na fyddwn yn mynd yn bell o’n lle os cofiwn mai cariad yw Duw.

Gweddi

Duw, helpa fi i beidio dod mor gyfarwydd â drygioni dynol nes i mi roi’r gorau i alaru. A gad imi beidio byth a chymeradwyo beth sy’n bod oherwydd fy mod yn cael fy nghamarwain gan y rhai sy’n dweud wrthyf ei fod yn iawn.