Cerdd 3 – Cosb a Gobaith

Y proffwyd:

¹Dw i'n ddyn sy'n gwybod beth ydy dioddef.

Mae gwialen llid Duw wedi fy nisgyblu i.

²Mae e wedi fy ngyrru i ffwrdd

i fyw yng nghanol tywyllwch dudew.

³Ydy, mae wedi fy nharo i dro ar ôl tro,

yn ddi-stop.

⁴Mae wedi curo fy nghorff yn ddim,

ac wedi torri fy esgyrn.

⁵Mae fel byddin wedi fy amgylchynu,

yn ymosod arna i gyda gwasgfa chwerw.

⁶Mae wedi gwneud i mi eistedd yn y tywyllwch

fel y rhai sydd wedi marw ers talwm.

⁷Mae wedi cau amdana i, ac alla i ddim dianc.

Mae'n fy nal i lawr gyda chadwyni trwm.

⁸Dw i'n gweiddi'n daer am help,

ond dydy e'n cymryd dim sylw.

⁹Mae wedi blocio pob ffordd allan;

mae pob llwybr fel drysfa!

¹⁰Mae e fel arth neu lew-

yn barod i ymosod arna i.

¹¹Llusgodd fi i ffwrdd a'm rhwygo'n ddarnau.

Allwn i wneud dim i amddiffyn fy hun.

¹²Anelodd ei fwa saeth ata i;

fi oedd ei darged.

¹³Gollyngodd ei saethau

a'm trywanu yn fy mherfedd.

¹⁴Mae fy mhobl wedi fy ngwneud i'n destun sbort,-

ac yn fy ngwawdio i ar gân.

¹⁵Mae e wedi gwneud i mi fwyta llysiau chwerw;

mae wedi llenwi fy mol gyda'r wermod.

¹⁶Mae wedi gwneud i mi gnoi graean,

ac wedi rhwbio fy wyneb yn y baw.

¹⁷Does gen i ddim tawelwch meddwl;

dw i wedi anghofio beth ydy bod yn hapus.

¹⁸Dwedais, “Alla i ddim cario mlaen.

Dw i wedi colli pob gobaith yn yr ARGLWYDD.”

¹⁹Mae meddwl amdana i fy hun yn dlawd a digartref

yn brofiad chwerw!

²⁰Mae ar fy meddwl drwy'r amser,

ac mae'n fy ngwneud yn isel fy ysbryd.

²¹Ond wedyn dw i'n cofio hyn,

a dyma sy'n rhoi gobaith i mi:

²²Mae cariad ffyddlon yr ARGLWYDD yn ddiddiwedd,

a'i garedigrwydd e'n para am byth.

²³Maen nhw'n dod yn newydd bob bore.

“ARGLWYDD, rwyt ti mor anhygoel o ffyddlon!”

²⁴“Dim ond yr ARGLWYDD sydd gen i,”+ meddwn i,

“felly ynddo fe dw i'n gobeithio.”

²⁵Mae'r ARGLWYDD yn dda i'r rhai sy'n ei drystio,

ac i bwy bynnag sy'n troi ato am help.

²⁶Mae'n beth da i ni ddisgwyl yn amyneddgar

i'r ARGLWYDD ddod i'n hachub ni.

²⁷Mae'n beth da i rywun ddysgu ymostwng+

tra mae'n dal yn ifanc.

²⁸Dylai rhywun eistedd yn dawel

pan mae'r ARGLWYDD yn ei ddisgyblu e.

²⁹Dylai orwedd ar ei wyneb ar lawr

yn y gobaith y bydd yr ARGLWYDD yn ymyrryd.

³⁰Dylai droi'r foch arall i'r sawl sy'n ei daro,

a bod yn fodlon cael ei gam-drin a'i enllibio.

³¹Fydd yr Arglwydd ddim yn

ein gwrthod ni am byth.

³²Er ei fod yn gwneud i rywun ddiodde, bydd yn tosturio,

achos mae ei gariad e mor fawr.

³³Dydy e ddim eisiau gwneud i bobl ddioddef

nac achosi poen i bobl.

³⁴Os ydy carcharorion gwlad yn cael eu sathru,

³⁵a hawliau dynol yn cael eu diystyru,

a hynny o flaen y Duw Goruchaf ei hun;

³⁶os ydy cwrs cyfiawnder yn cael ei wyrdroi yn y llys

– ydy'r Arglwydd ddim yn gweld y cwbl?

³⁷Pwy sy'n gallu gorchymyn i unrhyw beth ddigwydd

heb i'r Arglwydd ei ganiatáu?

³⁸Onid y Duw Goruchaf sy'n dweud beth sy'n digwydd

– p'run ai dinistr neu fendith?

³⁹Pa hawl sydd gan rywun i gwyno

pan mae'n cael ei gosbi am ei bechod?

⁴⁰Gadewch i ni edrych yn fanwl ar ein ffordd o fyw,

a throi nôl at yr ARGLWYDD.

⁴¹Gadewch i ni droi'n calonnau a chodi'n dwylo

at Dduw yn y nefoedd, a chyffesu,

⁴²“Dŷn ni wedi gwrthryfela'n ddifrifol,

a ti ddim wedi maddau i ni.

⁴³Rwyt wedi gwisgo dy lid amdanat a dod ar ein holau,

gan ladd pobl heb ddangos trugaredd.

⁴⁴Ti wedi cuddio dy hun mewn cwmwl

nes bod ein gweddïau ddim yn torri trwodd.

⁴⁵Ti wedi'n gwneud ni fel sbwriel a baw

yng ngolwg y bobloedd.

⁴⁶Mae ein gelynion i gyd

yn gwneud hwyl am ein pennau.

⁴⁷Mae panig a'r pydew wedi'n dal ni,

difrod a dinistr.”

⁴⁸Mae afonydd o ddagrau yn llifo o'm llygaid

am fod fy mhobl wedi cael eu dinistrio.

⁴⁹Mae'r dagrau'n llifo yn ddi-baid;

wnân nhw ddim stopio

⁵⁰nes bydd yr ARGLWYDD yn edrych i lawr

o'r nefoedd ac yn ein gweld ni.

⁵¹Mae gweld beth sydd wedi digwydd i ferched ifanc fy ninas

yn fy ngwneud i mor drist.

⁵²Mae fy ngelynion wedi fy nal fel aderyn,

heb reswm da i wneud hynny.

⁵³Maen nhw wedi fy nhaflu i waelod pydew

ac yna ei gau gyda charreg.

⁵⁴Roedd y dŵr yn codi uwch fy mhen;

rôn i'n meddwl mod i'n mynd i foddi.

⁵⁵Ond dyma fi'n galw arnat ti am help, O ARGLWYDD,

o waelod y pydew.

⁵⁶Dyma ti'n fy nghlywed i'n pledio,

“Helpa fi! Paid gwrthod gwrando arna i!”

⁵⁷A dyma ti'n dod ata i pan o'n i'n galw,

a dweud, “Paid bod ag ofn!”

⁵⁸Fy Meistr, rwyt wedi dadlau fy achos;

rwyt wedi dod i'm hachub.

⁵⁹Ti wedi gweld y drwg gafodd ei wneud i mi, O ARGLWYDD,

felly wnei di farnu o'm plaid i?

⁶⁰Ti wedi gweld eu malais nhw,

a'r holl gynllwynio yn fy erbyn i.

⁶¹Ti wedi'u clywed nhw'n gwawdio, O ARGLWYDD,

a'r holl gynllwynio yn fy erbyn i.

⁶²Mae'r rhai sy'n ymosod arna i yn sibrwd

ac yn hel straeon yn fy erbyn drwy'r amser.

⁶³Edrycha arnyn nhw! – O fore gwyn tan nos

maen nhw'n fy ngwawdio i ar gân.

⁶⁴Tala nôl iddyn nhw am beth wnaethon nhw, O ARGLWYDD;

rho iddyn nhw beth maen nhw'n ei haeddu.

⁶⁵Gyrra nhw'n wallgof!

Melltithia nhw!

⁶⁶Dos ar eu holau yn dy lid,

a'u dileu nhw oddi ar wyneb y ddaear, O ARGLWYDD.