Job am fod yn gwbl onest

¹Yna dyma Job yn mynd yn ei flaen i ddweud:

²“Mor sicr â'i fod yn fyw, dydy Duw ddim wedi bod yn deg!

Mae'r Un sy'n rheoli popeth wedi gwneud fy enaid yn chwerw!

³Tra mae bywyd yn dal ynof i,

ac anadl Duw yn fy ffroenau,

⁴wna i byth ddweud gair o gelwydd,

na siarad yn dwyllodrus.

⁵Wna i byth gytuno mai chi sy'n iawn!

Bydda i'n onest hyd fy medd –

⁶Dw i'n dal i fynnu mai fi sy'n iawn;

mae fy nghydwybod i'n glir!

⁷Boed i'm gelyn gael ei drin fel un drwg;

yr un sy'n ymosod arna i, fel yr anghyfiawn.

⁸Pa obaith sydd i'r annuwiol pan mae'n marw,

a Duw yn dwyn ei fywyd oddi arno?

⁹Fydd Duw yn gwrando arno'n gweiddi

pan fydd mewn trafferthion?

¹⁰Fydd e'n ymgolli yn yr Un sy'n rheoli popeth?

Fydd e'n galw ar Dduw yn ddi-baid?

¹¹Dysgaf i i chi am nerth Duw,

heb guddio dim o fwriad yr Un sy'n rheoli popeth.

¹²Dych chi wedi gweld y peth eich hunain,

felly pam dych chi'n dal i siarad y fath nonsens?

¹³Dyma mae pobl ddrwg yn ei gael gan Dduw,

a'r gormeswr yn ei dderbyn gan yr Un sy'n rheoli popeth:

¹⁴Er iddo gael llawer o blant – cânt eu taro â'r cleddyf;

fydd gan ei deulu ddim digon o fwyd.

¹⁵Bydd y rhai sy'n goroesi yn marw o'r pla,

a fydd dim amser i'r gweddwon alaru.

¹⁶Er casglu pentwr o arian fel pridd,

a thomen o ddillad fel baw –

¹⁷gall gasglu'r cwbl, ond y cyfiawn fydd yn eu gwisgo,

a'r diniwed fydd yn rhannu'r arian.

¹⁸Mae'r tŷ mae'n ei godi yn frau fel cocŵn gwyfyn,

neu'r lloches dros dro mae'r gwyliwr yn ei chreu.

¹⁹Mae'n mynd i'w wely yn gyfoethog, ond am y tro olaf;

pan fydd yn agor ei lygaid bydd y cwbl wedi mynd.

²⁰Mae dychryn yn dod drosto fel ffrydlif,

a'r storm yn ei gipio yn y nos.

²¹Mae gwynt y dwyrain yn ei godi a'i gymryd,

a'i ysgubo i ffwrdd o'i le;

²²mae'n ei daro'n ddidrugaredd

wrth iddo drio'i orau i ddianc o'i afael;

²³mae'n curo'i ddwylo'n wawdlyd,

a chwibanu wrth ei yrru o'i le.