Job yn torri ar ei draws: mae Duw mor fawr

1A dyma Job yn ateb:

2“O, tiʼn gymaint o help iʼr gwan!

Ti wedi cynnal braich yr un sydd heb nerth!

3Mae dy gyngor mor werthfawr i rywun sydd mor ddwl!

Ti wedi bod mor hael yn rhannu dy ddoethineb!

4Pwy wnaeth ddysgu hyn i gyd i ti?

Pwy syʼn dy ysbrydoli i siarad fel yma?

5Maeʼr meirw yn crynu o flaen Duw –

pawb syʼn byw yn y byd dan y dŵr.

6Mae Annwn26:6 Annwn Hebraeg, Sheol, sef “y byd tanddaearol lle maeʼr meirw yn mynd”. yn noeth oʼi flaen,

ac Abadon26:6 Abadon, sef “lle dinistr”. heb orchudd iʼw guddio.

7Duw syʼn lleduʼr sêr dros yr anhrefn,

ac yn hongian y ddaear uwch y gwagle.

8Maeʼn rhwymoʼr dŵr yn ei gymylau trwchus,

ond does yr un yn byrstio dan y pwysau.

9Maeʼn cuddio wyneb y lleuad llawn

drwy ledu ei gymylau drosto.

10Maeʼn marcioʼr gorwel ar wyneb y moroedd,

fel terfyn rhwng y golau aʼr tywyllwch.

11Mae colofnauʼr nefoedd yn crynu,

wediʼu dychryn gan ei gerydd.

12Maeʼn gallu taweluʼr môr;

trawodd fwystfil y môr26:12 fwystfil y môr Hebraeg, Rahab. i lawr drwy ei ddoethineb.

13Mae ei wynt yn clirioʼr awyr;

trywanodd y sarff wibiog âʼi law.

14A dydy hyn prin yn cyffwrdd ei allu!

Mae fel rhyw sibrydiad bach tawel.

Pwy all ddychmygu holl rym ei nerth?”