Yr ARGLWYDD yn cywiro'i bobl

¹Gwrandwch ar hyn, bobl Jacob –

chi sy'n cael eich galw wrth yr enw ‛Israel‛

ac yn ddisgynyddion i Jwda,

sy'n tyngu i enw'r ARGLWYDD

ac yn galw ar Dduw Israel –

ond heb fod yn ddidwyll wrth wneud hynny.

²(Maen nhw'n galw eu hunain yn ‛bobl y ddinas sanctaidd‛,

ac yn honni pwyso ar Dduw Israel,

sef yr ARGLWYDD hollbwerus):

³“Dw i wedi sôn ers talwm am y pethau fyddai'n digwydd;

dwedais yn glir i bawb glywed.

Yna'n sydyn gweithredais, a dyma nhw'n digwydd.

⁴Rôn i'n gwybod mor benstiff wyt ti –

mae gewynnau dy wddf fel haearn

a dy dalcen yn galed fel pres.

⁵Dyna pam wnes i roi gwybod i ti'n bell yn ôl,

a dweud yn glir cyn i ddim ddigwydd –

rhag i ti ddweud, ‘Fy eilun-dduw wnaeth hyn,

fy eilun a'm delw metel wnaeth ei drefnu.’

⁶Ti wedi clywed hyn i gyd; edrych,

pam wnei di ddim cydnabod y peth?

A nawr dw i'n mynd i ddweud pethau newydd,

pethau cudd allet ti ddim eu gwybod o'r blaen

⁷pethau newydd sbon, ddim o'r gorffennol.

Ti ddim wedi clywed hyn cyn heddiw,

rhag i ti ddweud, ‘Rôn i'n gwybod hynny!’

⁸Ti ddim wedi clywed, a ti ddim yn gwybod;

allet ti ddim bod wedi clywed hyn o'r blaen.

Er fy mod i'n gwybod dy fod ti'n twyllo

ac yn cael dy alw'n rebel ers i ti gael dy eni,

⁹dw i wedi atal fy llid er mwyn cadw fy enw da

a bod yn amyneddgar er mwyn i mi gael fy moli;

dw i wedi ymatal rhag dy ddinistrio di.

¹⁰Edrych, dw i wedi dy buro di, ond nid fel arian;

dw i wedi dy brofi di yn ffwrnais dioddefaint.

¹¹Er fy mwyn fy hun yn unig dw i'n gwneud hyn –

pam ddylai fy enw da gael ei halogi?

Dw i ddim yn rhannu fy ysblander gyda neb arall!

Rhyddhau Israel

¹²Gwrandwch arna i, bobl Jacob,

ac Israel, y rhai dw i wedi'u galw:

Fi ydy e – fi ydy'r cyntaf,

a fi ydy'r olaf hefyd.

¹³Gosodais sylfeini'r ddaear gyda'm dwylo fy hun,

a lledu'r awyr gyda'm llaw dde.

Dw i'n eu galw nhw,

ac maen nhw'n sefyll gyda'i gilydd.

¹⁴‘Dewch at eich gilydd i gyd, a gwrando!

Pa un o'ch duwiau ddwedodd am y pethau yma? –

y bydd ffrind+ yr ARGLWYDD

yn cyflawni ei fwriad yn erbyn Babilon,

ac yn defnyddio'i holl nerth yn erbyn pobl Caldea.’+

¹⁵Fi ddwedodd! Fi alwodd e.

Fi ddaeth ag e allan, a bydd yn llwyddo.

¹⁶Dewch ata i yma i glywed hyn:

‘Dw i ddim wedi siarad yn gyfrinachol erioed;

a phan mae'n digwydd dw i yna.’”

Felly nawr mae fy Meistr, sef yr ARGLWYDD,

wedi fy anfon i gyda'i ysbryd.

¹⁷Dyma mae'r ARGLWYDD sy'n dy ollwng yn rhydd yn ei ddweud – Un Sanctaidd Israel:

“Fi ydy'r ARGLWYDD dy Dduw,

sy'n dy ddysgu di er dy les,

ac yn dy arwain di ar hyd y ffordd y dylet ti fynd.

¹⁸O na fyddet ti wedi gwrando ar fy ngorchmynion!

Byddai dy heddwch yn llifo fel afon,

a dy gyfiawnder fel tonnau'r môr.

¹⁹Byddai gen ti ddisgynyddion fel y tywod,

a plant mor niferus â'r gronynnau o dywod.

Fyddai eu henw nhw ddim wedi'i dorri i ffwrdd

a'i ddileu o'm gŵydd i.

²⁰Ewch allan ar frys o Babilon,

dianc oddi wrth bobl Caldea!

Dwedwch beth sy'n digwydd a gweiddi'n llawen.

Cyhoeddwch y peth!

Anfonwch y neges i ben draw'r byd!

Dwedwch: ‘Mae'r ARGLWYDD wedi gollwng

ei was Jacob yn rhydd!

²¹Wnaethon nhw ddim profi syched,

er iddo eu harwain nhw drwy'r anialwch.

Gwnaeth i ddŵr lifo o'r graig iddyn nhw;

holltodd y graig a dyma ddŵr yn tasgu allan.’

²²Does dim heddwch i bobl ddrwg.”-

—yr ARGLWYDD sy'n dweud hyn.