Fy Meibl

Rhesymau i gredu ym mhŵer y Beibl

‘Roeddwn yn 18 oed ac yn nhymor cyntaf y brifysgol yn astudio dylunio cynnyrch diwydiannol. Roeddwn yn mwynhau’r Undeb Gristnogol yn fawr. Roedd yn gymdeithasol. Ond roedd astudiaethau Beibl yn cael eu cynnal. Roedden nhw'n mynd trwy 1 Ioan. Ar y noson benodol hon, darllenon nhw bennod dau, adnodau pedwar a phump: “Y sawl sy'n dweud, “Rwyf yn ei adnabod”, a heb gadw ei orchmynion, y mae'n gelwyddog, ac nid yw'r gwirionedd ynddo; ond pwy bynnag sy'n cadw ei air ef, yn hwnnw, yn wir, y mae cariad at Dduw wedi ei berffeithio.”

‘Roedd honno’n her go iawn. Roedd yn argyhoeddi. Sylweddolais nad oeddwn yn Gristion mewn gwirionedd. Ni chefais fy mradychu iddo. Roeddwn i'n gadael ffydd i gasglu. Roeddwn i'n gwybod nad oeddwn i'n adnabod Duw drosof fy hun.

‘Bryd hynny, doeddwn i ddim yn teimlo bod gen i bwrpas. Ond pan glywais hyn, sylweddolais nad oeddwn yn cael fy mwydo'n ysbrydol. Roedd hynny'n foment o obaith a gwirionedd yn fy nghyrraedd . Fe wnaeth fy natgelu am yr hyn oeddwn i. Dewisais eglwys newydd i fynd iddi.

‘Roeddwn i'n gwybod bod hyn yn ymwneud â rhoi eich bywyd i Iesu. Fe wnes i hynny. Roeddwn i mewn perthynas rywiol nad oedd yn un Gristnogol. Roedd yn symbolaidd o fy natur bryd hynny. Roedden ni’n mynd allan i bartïon. Yna mi wnes i orffen gyda'r ferch: roedd pethau'n wahanol. Roedd yn ddewis anodd ei wneud, ond roeddwn i'n gwybod bod yn rhaid i mi naill ai roi popeth i Iesu neu ddal gafael ar fy mywyd. Yn y pen draw, roedd yn rhesymegol iawn. Rwyf wastad wedi bod wrth fy modd â'r llyfr hwn o'r Beibl ers hynny. Rwy'n dal i fynd yn ôl a'i ddarllen nawr.’ 

Oes gennych chi stori i rannu? E-bostiwch [email protected]