Fy Meibl

Rhesymau i gredu ym mhŵer y Beibl

Ychydig wythnosau nôl, o’n yn teithio yn ardal Milan pan wnaeth y Coronafeirws daro.  ‘Rodd ymateb yr Eidal yn ddramatig.  Aethom o glywed sibrydion i gau pob adeilad cyhoeddus, ysgolion a phrifysgolion o fewn 48 awr.  Mi oeddwn yn orief gelf Pinacoteca pan wnaethon ei chau.  Felly, wnes adael, mynd adre a hunan-ynysu am bythefnos. “Dim problem”, meddyliais.  “’Rwy’n byw ar fy mhen fy hun ac yn aml yn gweithio o adref.  Bydd hyn yn ddigon syml.”  

Wel, wrth gwrs, ‘doedd e ddim.  Mae e ychydig fel pan ma’ pobl yn dweud eu bod yn diflasu yn fuan o ‘daytime TV’ pan maent adre yn sâl.  Gan fethu gadael y tŷ, na siarad â phobl a gwneud y cymdeithasu mae’r rhan fwyaf ohonom yn cymryd yn ganiataol,  fe wnes ddiflasu, blino a teimlo’n rhwystredig yn go fuan.  Ar ôl pythefnos, wnes sylweddoli ei fod yn barod yn effeithio arnaf yn gorfforol a meddyliol.  Fe’m synnwyd pa mor gyflwym ‘roeddwn yn dechrau mynd allan o anadl o ganlyniad i ddiffyg ymarfer corf a pha mor gyflym gwnes ddatblygu teimladau o or-bryder ac iselder.  Fe wnes ddechrau or-feddwl, mynd yn emosiynnol a ddim cysgu mor dda.  Wnes ddechrau sylweddoli beth mae fel i fod yn gaeth i’r tŷ ac yn ynysig, yn ogystal â’r unigrwydd mae llawer yn ein cymunedau yn teimlo bob dydd.

Mae’r “lockdown”, sy’n anghenrheidiol os ydym am siawns o faeddu’r feirws, yn meddwl fod llawer o’r henoed a bobl fregus yn hunan-ynysu ac yn dioddef unigrwydd ofnadwy.  Mae Iesu’n dweud taw’r peth mwyaf gallwn wneud i’n gilydd yw i garu’n cymydog fel ni’n caru’n hunain.  Ddim erioed mae hyn wedi bod yn fwy gwir am ein cymuned.  Mae’r angen yma wedi cael ei adnabod yng nghynllun gwirfoddoli y Gwasanaeth Iechyd Genedlaethol , mae ganddo gategori arbennig i gymdeithion  ffôn i helpu brwydro yn erbyn unigrwydd.  Os ydych yn iach, gweddïwch am arweiniad am ffyrdd i helpu eraill os gwelwch chi fod yn dda.  Os ydych yn ynysig, gweithiwch allan drefn o weithgareddau a gwnewch ymarfer corff i gadw corff a meddwl iach.  Yn uwch na phopeth,  trefnwch amser i’ch hunain i weddïo bob dydd.  

Mae Salm 18.6 yn dweud, “Gelwais ar yr ARGLWYDD o ganol fy helynt, a gweiddi ar fy Nuw. ‘Roedd yn ei deml, a clywodd fy llais; gwrandawodd arna i'n galw.”  Galwch ar yr Arglwydd a bydd E’n eich clywed chi, achos mae Iesu yn dweud ym Mathew 28.20, “.…Gallwch chi fod yn siŵr y bydda i gyda chi bob amser, nes bydd diwedd y byd wedi dod.”  Ac os nad ydych yn siwr sut mae gweddïo, trowch at Salm 23, “Yr Arglwyd yw fy mugail”, sydd wedi rhoi gymaint o sicrwydd i lawer dros y blynyddoedd.  Erioed yn fy mywyd mae wedi teimlo yn fwy fel ein bod yn cerdded drwy dyffryn cysgod angau.  Erioed i mi deimlo yn gryfach yr angen am gysur yr Arglwydd sydd yn dod drwy weddi.

Oes gennych chi stori i rannu? E-bostiwch [email protected]