Dathlu gofal Duw

(2 Samuel 22:1-51)

I'r arweinydd cerdd: Salm gan Dafydd, gwas yr ARGLWYDD. Canodd eiriau'r gân hon ar ôl i'r ARGLWYDD ei achub o ddwylo ei holl elynion, ac o afael Saul.- Dyma ddwedodd e:

¹Dw i'n dy garu di, ARGLWYDD;

ti sy'n rhoi nerth i mi.

²Mae'r ARGLWYDD fel craig i mi,

yn gastell ac yn achubwr.

Mae fy Nuw yn graig i mi lechu dani,

yn darian, yn gryfder ac yn hafan ddiogel.

³Galwais ar yr ARGLWYDD sy'n haeddu ei foli,

ac achubodd fi oddi wrth fy ngelynion.

⁴Rôn i'n boddi dan donnau marwolaeth;

roedd llifogydd dinistr yn fy llethu.

⁵Roedd rhaffau byd y meirw o'm cwmpas,

a maglau marwolaeth o'm blaen.

⁶Galwais ar yr ARGLWYDD o ganol fy helynt,

a gweiddi ar fy Nuw.

Roedd yn ei deml, a chlywodd fy llais;

gwrandawodd arna i'n galw.

⁷Yna, dyma'r ddaear yn symud a chrynu.

Roedd sylfeini'r mynyddoedd yn crynu

ac yn ysgwyd am ei fod wedi digio.

⁸Daeth mwg allan o'i ffroenau,

a thân dinistriol o'i geg;

roedd marwor yn tasgu ohono.

⁹Agorodd yr awyr fel llenni a daeth i lawr.

Roedd cwmwl trwchus dan ei draed.

¹⁰Marchogai ar gerwbiaid yn hedfan,

a chodi ar adenydd y gwynt.

¹¹Gwisgodd dywyllwch fel gorchudd drosto – cymylau duon stormus,

a gwnaeth gymylau trwchus yr awyr yn ffau o'i gwmpas.

¹²Roedd golau disglair o'i flaen;

saethodd mellt o'r cymylau,

cenllysg a marwor tanllyd.

¹³Yna taranodd yr ARGLWYDD yn yr awyr –

sŵn llais y Goruchaf yn galw.+

¹⁴Taflodd ei saethau a chwalu'r gelyn;

roedd ei folltau mellt yn eu gyrru ar ffo.

¹⁵Daeth gwely'r môr i'r golwg;

ac roedd sylfeini'r ddaear yn noeth

wrth i ti ruo, O ARGLWYDD,

a chwythu anadl o dy ffroenau.

¹⁶Estynnodd i lawr o'r uchelder a gafael ynof;

tynnodd fi allan o'r dŵr dwfn.

¹⁷Achubodd fi o afael y gelyn ffyrnig,

a'r rhai sy'n fy nghasáu oedd yn gryfach na mi.

¹⁸Dyma nhw'n ymosod pan oeddwn mewn helbul,

ond dyma'r ARGLWYDD yn fy helpu i.

¹⁹Daeth â fi allan i ryddid!

Achubodd fi am ei fod wrth ei fodd gyda mi.

²⁰Mae'r ARGLWYDD wedi bod yn deg â mi.

Dw i wedi byw'n gyfiawn; mae fy nwylo'n lân

ac mae wedi rhoi fy ngwobr i mi.

²¹Do, dw i wedi dilyn yr ARGLWYDD yn ffyddlon,

heb droi cefn ar Dduw na gwneud drwg.

²²Dw i wedi cadw ei ddeddfau'n ofalus;

dw i ddim wedi anwybyddu ei reolau.

²³Dw i wedi bod yn ddi-fai

ac yn ofalus i beidio pechu yn ei erbyn.

²⁴Mae'r ARGLWYDD wedi rhoi fy ngwobr i mi.

Dw i wedi byw'n gyfiawn,

ac mae e wedi gweld bod fy nwylo'n lân.

²⁵Rwyt ti'n ffyddlon i'r rhai sy'n ffyddlon,

ac yn deg â'r rhai di-euog.

²⁶Mae'r rhai di-fai yn dy brofi'n ddi-fai,

ond rwyt ti'n fwy craff na'r rhai anonest.

²⁷Ti'n achub pobl sy'n dioddef,

ond yn torri crib y rhai balch.

²⁸Ie, ti sy'n goleuo fy lamp, o ARGLWYDD;

fy Nuw sy'n rhoi golau i mi yn y tywyllwch.

²⁹Gyda ti gallaf ruthro allan i'r frwydr;

gallaf neidio unrhyw wal gyda help fy Nuw!

³⁰Mae Duw yn gwneud beth sy'n iawn;

mae'r ARGLWYDD yn dweud beth sy'n wir.

Mae fel tarian yn amddiffyn pawb sy'n troi ato.

³¹Oes duw arall ond yr ARGLWYDD?

Oes craig arall ar wahân i'n Duw ni?

³²Fe ydy'r Duw sy'n rhoi nerth i mi –

mae'n symud pob rhwystr o'm blaen.

³³Mae'n rhoi coesau fel carw i mi;

fydda i byth yn llithro ar y creigiau uchel.

³⁴Dysgodd fi sut i ymladd –

dw i'n gallu plygu bwa o bres!

³⁵Rwyt wedi fy amddiffyn fel tarian;

mae dy law gref yn fy nghynnal.

Mae dy ofal wedi gwneud i mi lwyddo.

³⁶Ti wnaeth i mi frasgamu ymlaen

a wnes i ddim baglu.

³⁷Es ar ôl fy ngelynion, a'u dal nhw;

wnes i ddim troi'n ôl nes roedden nhw wedi darfod.

³⁸Dyma fi'n eu taro nhw i lawr,

nes eu bod yn methu codi;

roeddwn i'n eu sathru nhw dan draed.

³⁹Ti roddodd y nerth i mi ymladd;

ti wnaeth i'r gelyn blygu o'm blaen.

⁴⁰Ti wnaeth iddyn nhw gilio yn ôl.

Dinistriais y rhai oedd yn fy nghasáu yn llwyr.

⁴¹Roedden nhw'n galw am help,

ond doedd neb i'w hachub!

Roedden nhw'n galw ar yr ARGLWYDD hyd yn oed!

Ond wnaeth e ddim ateb.

⁴²Dyma fi'n eu malu nhw'n llwch i'w chwythu i ffwrdd gan y gwynt;

a'u taflu i ffwrdd fel baw ar y strydoedd.

⁴³Achubaist fi o afael y rhai oedd yn ymladd yn fy erbyn.

Gwnest fi'n bennaeth ar y gwledydd.

Mae pobloedd wyddwn i ddim amdanyn nhw

yn derbyn fy awdurdod.

⁴⁴Maen nhw'n plygu wrth glywed amdana i –

ie, estroniaid yn crynu o'm blaen!

⁴⁵Mae pobloedd estron wedi colli pob hyder,

ac yn crynu wrth ddod allan o'u cuddfannau.

⁴⁶Ydy, mae'r ARGLWYDD yn fyw!

Bendith ar y graig sy'n fy amddiffyn i!

Boed i Dduw, wnaeth fy achub i, gael ei anrhydeddu!

⁴⁷Fe ydy'r Duw sydd wedi dial ar fy rhan i,

a gwneud i bobloedd blygu o'm blaen.

⁴⁸Fe ydy'r Duw sydd wedi fy achub i rhag fy ngelynion,

a'm cipio o afael y rhai sy'n fy nghasáu.

Mae wedi fy achub o ddwylo dynion treisgar.

⁴⁹Felly, O ARGLWYDD,

bydda i'n dy foli di o flaen y cenhedloedd

ac yn canu mawl i dy enw:

⁵⁰mae'n rhoi buddugoliaeth i'w frenin –

un fuddugoliaeth fawr ar ôl y llall!

Mae'n aros yn ffyddlon i'w eneiniog –

i Dafydd, ac i'w ddisgynyddion am byth.