Rhywun wediʼi achub rhag marw yn moli Duw

1Dw i wir yn caruʼr ARGLWYDD

am ei fod yn gwrando ar fy ngweddi.

2Mae eʼn troi i wrando arna i

a dw iʼn mynd i ddal ati i alw arno bob amser.

3Roedd rhaffau marwolaeth wediʼu rhwymo amdana i;

roedd ofn y bedd wedi gafael ynof fi.

Rôn i mewn helbul! Roedd fy sefyllfaʼn druenus!

4A dyma fiʼn galw ar yr ARGLWYDD,

“O ARGLWYDD, plîs, achub fi!”

5Maeʼr ARGLWYDD mor hael a charedig;

ydy, mae ein Duw ni mor drugarog.

6Maeʼr ARGLWYDD yn amddiffyn pobl gyffredin;

achubodd fi pan oeddwn iʼn teimlo mor isel.

7Ond bellach dw iʼn gallu ymlacio eto.

Maeʼr ARGLWYDD wedi achub fy ngham!

8Wyt, rwyt ti wedi achub fy mywyd i,

cymryd y dagrau i ffwrdd,

aʼm cadw i rhag baglu.

9Dw iʼn mynd i fywʼn ffyddlon iʼr ARGLWYDD

ar dir y byw.

10Rôn iʼn credu ynddo pan ddwedais,

“Dw iʼn dioddeʼn ofnadwy,”

11ond yna dweud mewn panig,

“Alla i ddim trystio unrhyw un.”

12Sut alla i dalu nôl iʼr ARGLWYDD

am fod mor dda tuag ata i?

13Dyma offrwm o win i ddiolch iddo am fy achub,

a dw i am alw ar enwʼr ARGLWYDD.

14Dw i am gadw fy addewidion iʼr ARGLWYDD

o flaen ei bobl.

15Mae bywyd116:15 Hebraeg, “marwolaeth”. Gellid cyfieithuʼr adnod, “Mae marwolaeth pob un oʼi bobl ffyddlon yn gostus yng ngolwg yr ARGLWYDD” (cf. Salm 72:14). pob un oʼi bobl ffyddlon

yn werthfawr yng ngolwg yr ARGLWYDD.

16Plîs, ARGLWYDD,

dw i wir yn un o dy weision

ac yn blentyn i dy forwyn.

Rwyt ti wedi datod y clymau oedd yn fy rhwymo i.

17Dw iʼn cyflwyno offrwm i ddiolch i ti

ac yn galw ar enwʼr ARGLWYDD.

18Dw i am gadw fy addewidion iʼr ARGLWYDD

o flaen y bobl syʼn ei addoli

19yn ei deml yn Jerwsalem.

Haleliwia!