Marc 5.21–42 (Chwefror 2, 2021)

Gweddi

Arglwydd, paratoa fi i dderbyn dy air. Cliria fy meddwl a chynhesa fy nghalon. Sicrha fi o’th fwriadau cariadus ar fy nghyfer, a siarad â mi heddiw.

Darllen

Genesis 34 Marc 5 Job 1 Rhufeiniaid 5

Myfyrdod Dyddiol: Marc 5.21–42

Mae'r darn hwn yn cynnwys stori o fewn stori. Mae Iesu ar y ffordd i gartref Jairus y mae ei ferch fach yn sâl. Ar y ffordd mae yna gyfarfyddiad â gwraig sâl. Mae ei hachos yn llawer llai brys; mae hi wedi bod yn gwaedu ers 12 mlynedd, tra bod y ferch bron â marw. Ond ni fydd Iesu yn gadael i frys bennu blaenoriaethau: mae'n mynd at y wraig ac yn siarad â hi.

Mae ei phroblem yn un gorfforol, gyda dimensiwn ysbrydol. Mae hi wedi cael ei gwneud yn aflan yn ddefodol oherwydd ei chyflwr, a olygai na allai fynychu'r Deml ac roedd unrhyw un a gyffyrddai â hi hefyd yn aflan - y rheswm iddi geisio cyffwrdd Iesu yn ddienw. Roedd ei hunigedd yn niweidiol iawn iddi. Mae Iesu, yn hytrach na’i hanwybyddu hi neu fynegi dicter ati, yn ymgysylltu â hi.

Pan fydd yn cyrraedd tŷ Jairus, mae ei ferch wedi marw ac mae'r galaru wedi dechrau. Mae Iesu'n troi tristwch yn llawenydd; gan gymryd llaw'r ferch farw - llygriad defodol arall - mae'n ei chodi'n fyw.

Mae’r ddau achos yn gwneud pwynt am effaith daioni Iesu. Nid yw'n cael ei wneud yn aflan trwy gysylltiad â'r wraig a gafodd lif o waed; yn hytrach, mae'n ei glanhau. Nid yw'n cael ei wneud yn aflan trwy gysylltiad â chorff marw: mae'n ei chodi.

Weithiau mae'n ymddangos bod Cristnogion yn teimlo mai'r ffordd orau o fod yn sanctaidd yw cadw ymhell oddi wrth unrhyw beth a allai ein peryglu neu ein llygru. Ni wnaeth Iesu hynny. Yn hytrach na chael ei heintio gan bechod, fe heintiodd bechaduriaid â gras.

Gweddi

Duw, diolch nad oedd Iesu wedi cadw ei bellter oddi wrthym ni, ond wedi treulio amser gyda'r rhai yr oedd eraill yn eu hosgoi. Helpa fi i fod yn ffrind i bechaduriaid hefyd.