‘Arglwydd, at bwy awn ni?': Ioan 6.60–71 (Mawrth 16, 2021)

Gweddi

Arglwydd, paratoa fi i dderbyn dy air. Cliria fy meddwl a chynhesa fy nghalon. Sicrha fi o’th fwriadau cariadus ar fy nghyfer, a siarad â mi heddiw.

Darllen

Exodus 27 Ioan 6 Diarhebion 3 Galatiaid 2

Myfyrdod Dyddiol: Ioan 6

Mae gwyrthiau Iesu yn creu argraff ar y bobl. Ond pan fydd yn dechrau siarad am fwyta ei gnawd ac yfed ei waed - cyfeiriadau at ei farwolaeth aberthol, ac at y pryd aberthol a rannai’r addolwyr - mae'n eu colli. Ni allant gredu iddo 'ddod i lawr o'r nefoedd' (adnod 42), a dywedant fod ei ddysgeidiaeth yn 'rhy galed' (adnod 60). Nid yw Iesu'n ceisio eu darbwyllo i aros gydag ef - mae'n ei adael iddynt benderfynu.

Mae ei gylch mewnol o 12 disgybl, serch hynny, yn parhau i fod yn ffyddlon. A phan mae'n gofyn iddynt a fyddent hefyd yn hoffi ei adael, mae Pedr yn ymateb gyda geiriau sy'n gynhyrfiol ac yn ingol: 'Arglwydd, at bwy awn ni? Mae beth rwyt ti'n ei ddweud yn arwain i fywyd tragwyddol' (adnod 68).

Dyma'r gwahaniaeth allweddol rhwng y 12 disgybl a dilynwyr eraill Iesu, a'i gadawodd: roedd Pedr a'r lleill eisiau'r hyn oedd ganddo i'w gynnig, ac roeddent yn credu na fyddent yn dod o hyd iddo yn unman arall. Roeddent yn fyw yn ysbrydol, yn ceisio gwirionedd a'r ffordd iawn o blesio Duw.

Ni ddylem dybio bod pawb eisiau'r hyn y mae Iesu'n ei gynnig heddiw. Un rôl yr Eglwys yw ceisio deffro dyheadau ysbrydol mewn pobl a allai fod yn segur. Pan fydd ceiswyr yn dechrau ystyried Crist, i lawer ohonynt mae ei berson a'i neges yn dechrau ymddangos yn anorchfygol ddeniadol.

I’r rhai sydd wedi ei ddilyn ers amser hir, yr her yn wyneb cymaint o opsiynau eraill yw cadw ffresni'r awydd craff hwnnw am 'fywyd tragwyddol' a geir yn Iesu yn unig.

Gweddi

Duw, helpa fi i sylweddoli o'r newydd na all neb ond Crist ddiwallu, ac i droi ato am obaith a dyfodol.