Fy Meibl

Rhesymau i gredu ym mhŵer y Beibl

‘Collodd fy ngwraig dri baban yn y groth cyn i’n bachgen bach cyntaf gyrraedd. Yn dilyn y trydydd tro, fe feichiogodd. Roeddwn yn bryderus nad oedd y beichiogrwydd yn mynd fel y dylai. Roeddwn yn or-ofalus, yn rhy wyliadwrus. Ni allwn ragweld dyfodol lle byddem yn cael babi. Roeddwn i'n meddwl mai dyma sut y byddai bob amser.

‘Deuthum yn ‘controlaholig’. Roedd yna lawer o rannau o fy mywyd y gallwn eu rheoli, ond nid hyn. Roeddwn i'n teimlo'n fregus ac mewn sioc, mewn sioc gyda fy hun, gyda’r hyn oedd o dan yr wyneb. Sylweddolais mai rhodd yw bywyd, nid hawl.  

‘Roeddwn i'n ceisio rheoli'r hyn a allwn: beth oedd fy ngwraig yn ei fwyta, yn panicio pe bai'r babi yn symud. Bron yn ddyddiol roedd cwmwl o bryder a setlodd ar fy meddwl na fyddai’n diflannu. Daeth â thensiynau i’n priodas.

‘Daeth Salm 127 yn ffrind da iawn yn y cyfnod hwnnw. Mae'n dweud, “Os ydy'r ARGLWYDD ddim yn adeiladu'r tŷ, mae'r adeiladwyr yn gweithio'n galed i ddim pwrpas. Os ydy'r ARGLWYDD ddim yn amddiffyn dinas, mae'r gwyliwr yn cadw'n effro i ddim byd… Ac ie, yr ARGLWYDD sy'n rhoi meibion i bobl; gwobr ganddo fe ydy ffrwyth y groth.”

‘Fe wnaeth hynny fy atgoffa o'r darlun ehangach. Gwelais fod bywyd plentyn yn rhodd gan Dduw yn llwyr ac na ellir ei gynhyrchu na'i lawdrin. Fe wnaeth yn syml fy sefydlogi, buaswn yn dweud.

‘Mae Toby bellach yn dair. Mae ei frawd, Theo, yn un. Maen nhw'n llenwi ein bywydau â llawenydd. Maen nhw'n atgoffawyr cyson o'r rhodd i ni a bod daioni Duw wedi'i fynegi yn y ffordd bendant a real honno. Roedd Toby yn rhodd i ni ar adeg o ddyhead ac ing a gweddi.

 ‘Mae hynny'n ein helpu i ddal Toby a Theo gydag ymdeimlad mawr o ofal a diolchgarwch dwfn ac eto llaw-agored yn rhodd gan Dduw. Dydyn ni ddim yn berchen arnynt.’ 

Oes gennych chi stori i rannu? E-bostiwch [email protected]