Wedi ei gladdu a’i godi’n fyw: 1 Corinthiaid 15.1–19 (Chwefror 28, 2021)

Gweddi

Arglwydd, paratoa fi i dderbyn dy air. Cliria fy meddwl a chynhesa fy nghalon. Sicrha fi o’th fwriadau cariadus ar fy nghyfer, a siarad â mi heddiw.

Darllen

Exodus 11-21.21 Luc 14 Job 29 1 Corinthiaid 15

Myfyrdod Dyddiol: 1 Corinthiaid 15.1–19

Y bennod hon yw esboniad mawr Paul o'r atgyfodiad. Mae'n ei amddiffyn i'r eithaf: codwyd Crist yn wirioneddol oddi wrth y meirw, meddai, a hebddo mae Cristnogion i gyd yn gwastraffu eu hamser: ‘Ac os na chododd y Meseia, mae beth dych chi'n ei gredu'n wastraff amser – dych chi'n dal yn gaeth i'ch pechodau' (adnod 17). Ar ben hynny, mae ei atgyfodiad yn warant o’n hatgyfodiad ni. Mae'n gwrthod meddwl ynghylch sut y gallai hynny edrych (‘Am gwestiwn dwl!' Mae'n dweud wrth bobl sy'n mynnu gofyn y cwestiwn, yn adnod 36; ni allwch ddweud sut olwg fydd ar gorff atgyfodiad, yn fwy nag y gallwch chi ddweud beth mae planhigyn yn edrych fel o'i had) - ond pa bynnag ffurf rydym yn ei gymryd mewn dyfodol tragwyddol, byddwn ni'n dal i fod yn 'ni'.

Mae Paul yn cysylltu cred yn yr atgyfodiad â'r treialon maent yn dioddef er mwyn y Corinthiaid. Mae wedi wynebu pob math o beryglon a chaledi, ond mae'n ei wneud oherwydd ei fod yn credu, hyd yn oed os bydd yn marw, fod gan Dduw ddyfodol iddo o hyd.

Neges fwyaf yr atgyfodiad yw gobaith. Nid dim ond ein bod ni'n dioddef weithiau am fod yn Gristnogion. Yn ein profiad ni, mae pob math o bethau'n marw. Cyfeillgarwch, priodasau, gyrfaoedd, breuddwydion, uchelgeisiau, dyheadau - ac anwyliaid, ac yn y diwedd, ein hunain. Mae marwolaeth yn rhan annatod o fywyd. Ond os yw Duw wedi dangos ei hun yn gryfach na marwolaeth, mae'n gryfach na dim.

Gweddi

Duw, helpa fi i ogoneddu yn dy allu a ddangosir yn atgyfodiad Iesu oddi wrth y meirw. A bendithia fi â gobaith, y galli di ddod â bywyd newydd i rannau o fy mywyd sydd wedi marw neu yn marw.