‘Croeshoelia fe!’: Ioan 19.1–16 (28 Rhagfyr 2020)

Gweddi

Arglwydd, agor fy nghlustiau i glywed yr hyn sydd gen ti i’w ddweud wrthyf; agor fy nghalon i garu dy air, ac agor fy meddwl i ddeall dy wirionedd.

Darllen

2 Cronicl 34 Datguddiad 20 Malachi 2 Ioan 19

Myfyrdod Dyddiol: Ioan 19.1–16

Mae hanes Ioan am farwolaeth Iesu yn deimladwy ac yn ddychrynllyd. Efallai mai un peth sy’n amlwg, serch hynny, yw’r elyniaeth bersonol y mae Iesu’n cael ei drin ag ef; roedd chwipio i’w ddisgwyl, ond mae’r milwyr yn rhoi coron o ddrain ar ei ben a’i daro ar ei wyneb (adnod 2-3) ac mae’r dorf yn gweiddi’n ffyrnig am ei farwolaeth (adnod 15). Mewn cyferbyniad, nid yw Ioan yn aros gydag adeg y croeshoeliad, gan ddweud yn syml ei fod wedi digwydd (adnod 18). Efallai nad oedd angen iddo fanylu, a fyddai wedi bod yn hysbys i’w ddarllenwyr.

Pam, ar ddiwedd ei oes, y cafodd Iesu ei gasáu gymaint, pan mai’r cyfan a wnaeth oedd pregethu ac ymgorffori cariad Duw? Un ateb yw bod daioni yn heriol ynddo’i hun: mae pobl dda yn dangos i ni sut y dylem fod, ond fel arfer nid ydym. Efallai y byddwn yn ymateb gyda phenderfyniad i fod yn debycach iddynt, neu efallai y byddwn yn ymateb gydag eiddigedd a drwgdeimlad. Nid yw’n syndod y gallai rhywun a oedd yn berffaith dda gael ei gasáu’n berffaith. Ateb arall yw meddwl am ystyr ‘daioni’. Mae yna ddaioni ‘diogel’ y bydd mwyafrif o bobl yn ei gymeradwyo, a daioni anniogel sy’n fygythiol iawn. Fel y dywedodd archesgob Brasil Dom Helder Camara ‘Pan fyddaf yn bwydo’r tlodion, maent yn fy ngalw yn sant, ond pan ofynnaf pam fod y tlawd eisiau bwyd, maent yn fy ngalw yn gomiwnydd’. Roedd yr Iesu a iachaodd y sâl yr un Iesu a ymosododd ar lygredd addoliad y Deml a rhagrith arweinwyr crefyddol. Gall daioni fod yn beryglus; anfonodd Iesu at y groes.

Gweddi

Duw, diolch am ddaioni Iesu, ac am y cariad a ddangosodd i’w ffrindiau a’i elynion. Gad i’w ddaioni fod yn batrwm imi ac yn arweiniad trwy fywyd, beth bynnag y mae’n ei gostio imi.