'Roedd y diwrnod y des i lawr gyda'r coronafeirws braidd yn frawychus a dweud y gwir. Roeddwn i wedi gwneud set o nosweithiau yn yr ysbyty ac wedi dechrau teimlo ychydig yn wael. Roeddwn i'n meddwl efallai mai’r daith feicio oedd yr achos. Efallai fy mod i wedi ei gor-wneud hi.

'Deffrais y bore wedyn ac ni allwn godi gwydraid o ddŵr ac ni allwn symud. Roeddwn yn chwys diferol. Ni allwn blygu hanner uchaf fy nghorff. Roeddwn i'n teimlo fel fy mod i wedi cael crasfa. Roedd mor, mor rhyfedd.

'Llusgais fy hun allan o'r gwely ac yfed tri pheint o ddŵr a ffonio ffrind i ofyn am gael benthyg chwiliedydd tymheredd. 38.3 oedd fy nhymheredd a sylweddolais ei fod o arna i.

'Rydw i yn y Llynges Frenhinol ac yn byw mewn gorsaf. Mae gen i ystafell heb ystafell ymolchi, felly allwn i ddim hunan-ynysu. Deuthum yn ôl o gael fy mhrawf a bues ar wahân mewn adeilad arall. Roedd 134 o ystafelloedd gyda fi gydag un boi arall. Dyna ble treuliais chwe diwrnod. Roedd yn wirioneddol erchyll. Rwy'n ddyn sy'n hoffi mynd i redeg a beicio ac roedd mor clawstroffobig.

'Y peth anoddaf oedd bod fy mwyd yn cael ei ddanfon mewn blwch polystyren gan rywun oedd wedi'i wisgo'n llawn a gyda mwgwd. Ni allwn flasu'r bwyd.

'Roeddwn i'n teimlo fy mod yn gwella ar ôl tridiau, ond roeddwn i'n gwybod yn fy mhen bod siawns o anhwylder anadlol acíwt, ar y seithfed dydd. Mae hynny wedi'i ddogfennu'n dda. Roedd fy mam yn bryderus iawn. Rydw i wedi bod dod allan o fod ar wahân ers pedwar diwrnod bellach, ac mae hi'n dal i feddwl y byddaf yn disgyn yn farw.

'Mae wedi bod yn brofiad cyfoethog i mi fel Cristion. Roeddwn i mor ynysig, ond roeddwn i'n teimlo presenoldeb Duw, o fy eglwys, roeddwn yn destun gweddi. Roedd gen i fy ngliniadur a Beibl Gideoniaid. Dyna'r cyfan oedd gen i. Felly, Netflix neu'r Beibl oedd y dewis.

'Rwyf wedi bod yn darllen Philipiaid ac roedd yn anhygoel meddwl bod Paul dan arestiad tŷ ac yn ysgrifennu i gyfoethogi bywyd credinwyr. Roeddwn yn darllen y llyfr hwnnw ac yn wir yn trysori'r gobaith byw sydd gennym. Roedd yn gysur go iawn. Nid wyf yn gwybod beth fyddai rhywun nad yw'n Gristion wedi'i wneud yn ystod yr wythnos honno. Bydden nhw wedi mynd yn wallgof. Mae'n debyg fy mod wedi mynd ychydig yn wallgof beth bynnag, ond roedd yn arwyddocâd anhygoel i synhwyro presenoldeb Duw. Nid oedd dewis arall. Fel rheol, dwi'n gwneud fy hun mor brysur. Ond, yn y bôn, roeddwn mewn carchar, fel Paul. Fe roddodd bersbectif gwahanol i mi ar Dduw a'i bresenoldeb yn fy mywyd. Rwy'n teimlo'n ffodus iawn.

'Am yr ychydig ddyddiau diwethaf, ers i mi fod allan o fod ar wahân, rwyf wedi bod yn darllen Galatiaid 5, sy'n sôn amdanom yn cael ein rhyddhau i ryddid. Mae wedi bod mor rhyfeddol. Es ar fy meic ac es allan yn yr heulwen. Ond gwn mai i fwynhau Iesu fy y cefais  fy rhyddhau.

'Mae wedi bod yn brofiad diddorol. Mae wedi rhoi persbectif go iawn i mi ac wedi fy adfywio. Rydyn ni'n mynd trwy'r pethau hyn ac rydyn ni'n well pan rydyn ni'n dod allan y pen arall.'