¹Dŷn ni'n cydweithio gyda Duw ac yn apelio atoch chi i beidio ymateb yn arwynebol i'w haelioni e. ²Mae Duw'n dweud yn yr ysgrifau sanctaidd,

“Bydda i'n gwrando arnat ti pan fydd yr amser yn iawn,

Ac yn dy helpu di pan ddaw'r dydd i mi achub.”-

Edrychwch! Mae'r amser iawn wedi dod! Mae'r dydd i Dduw achub yma!

Amserau anodd Paul

³Dŷn ni ddim eisiau gwneud unrhyw beth fydd yn rhwystro pobl rhag dod i gredu, fel bod dim modd beio ein gwaith ni. ⁴Na, dŷn ni am ddangos yn glir mai gweision Duw ydyn ni. Dangos hynny yn y ffordd dŷn ni'n dal ati yng nghanol ein holl drafferthion, pan mae pethau'n galed ac yn edrych yn anobeithiol. ⁵Dŷn ni wedi cael ein curo, ein carcharu, ein bygwth gan y mob, wedi gweithio nes ein bod wedi ymlâdd yn llwyr, ac wedi colli cwsg a gorfod mynd heb fwyd. ⁶Dangos hynny hefyd drwy'n bywydau glân, ein dealltwriaeth o'r gwirionedd, ein hamynedd gyda phobl, a'n caredigrwydd at bobl; a thrwy nerth yr Ysbryd Glân ar waith ynon ni, a'n cariad dwfn atoch chi. ⁷A hefyd drwy gyhoeddi'r gwir yn ffyddlon, a gwneud hynny gyda'r nerth mae Duw'n ei roi – gydag arfau cyfiawnder, i ymosod ac amddiffyn. ⁸Dŷn ni weithiau'n cael ein canmol, dro arall yn cael ein sarhau; mae pobl yn dweud pethau drwg a da amdanon ni. Dŷn ni'n cael ein galw'n dwyllwyr er ein bod ni'n dweud y gwir. ⁹Mae rhai'n dweud ein bod ni'n neb, ac eto mae pawb yn gwybod amdanon ni! Dŷn ni'n agos at farw, ac eto'n dal yn fyw: wedi'n chwipio, mae'n wir, ond heb ein lladd. ¹⁰Yn dal i orfoleddu er gwaetha'r holl dristwch. Yn gwybod ein bod ni'n dlawd, ac eto'n rhannu cyfoeth ysbrydol gyda llawer. Heb ddim, ac eto mae gynnon ni bopeth sydd ei angen!

¹¹Ffrindiau annwyl Corinth, dŷn ni wedi bod yn gwbl agored gyda chi. Dŷn ni wedi rhoi'n hunain yn llwyr i chi! ¹²Dŷn ni ddim yn dal ein cariad yn ôl, chi sy'n dal yn ôl. ¹³Dewch yn eich blaen – dw i'n siarad â chi fel fy mhlant i – derbyniwch ni.

Dych chi'n wahanol i bobl sydd ddim yn credu

¹⁴Dych chi'n wahanol i bobl sydd ddim yn credu – felly peidiwch ymuno â nhw. Ydy cyfiawnder a drygioni'n gallu bod yn bartneriaid? Neu olau a thywyllwch? ¹⁵Ydy'r Meseia a'r diafol+ yn creu harmoni? Beth sydd gan rywun sy'n credu a rhywun sydd ddim yn credu yn gyffredin? ¹⁶Ydy'n iawn rhoi eilun-dduwiau yn nheml Duw? Na! A dŷn ni gyda'n gilydd yn deml i'r Duw byw. Fel mae Duw ei hun wedi dweud:

“Bydda i'n byw gyda nhw ac yn symud yn eu plith nhw;

fi fydd eu Duw nhw a nhw fydd fy mhobl i.”-

¹⁷Felly mae'r Arglwydd yn dweud,

“Dewch allan o'u canol nhw

a bod yn wahanol.”

“Peidiwch cyffwrdd dim byd aflan,

a chewch eich derbyn gen i.”-

¹⁸“Bydda i'n Dad i chi,

a byddwch chi yn feibion a merched i mi,”-

meddai'r Arglwydd Hollalluog.