Pa mor hir mae'n rhaid i mi ddioddef?: Salm 13.1–6 (Ebrill 8, 2021)

Gweddi

Arglwydd, paratoa fi i dderbyn dy air. Cliria fy meddwl a chynhesa fy nghalon. Sicrha fi o’th fwriadau cariadus ar fy nghyfer, a siarad â mi heddiw.

Darllen

Lefiticus 11-12 Salm 13-14 Diarhebion 26 1 Thesaloniaid 5

Myfyrdod Dyddiol: Salm 13

Un o nodweddion llyfr y Salmau yw gonestrwydd dwfn am brofiad dynol. Mae galar, dicter a phoen yn y Salmau, ond hefyd llawenydd a gobaith.

Mae 'am faint mwy?' yn gwestiwn y mae'r rhan fwyaf ohonom yn ei ofyn ar ryw adeg (adnod 2) pan awn trwy dristwch a helbul. Mae'r salmydd yn tueddu i siarad o ran 'gelynion'. Gall y rhain fod yn bobl go iawn, ond gallai hefyd fod yn personoli pethau sy'n fwy haniaethol, fel salwch.

Pan nad oes diwedd mewn golwg, gall y dyfodol edrych yn dywyll a llwm iawn; weithiau'r cyfan rydym yn teimlo y gallwn ni ei wneud yw parhau i roi un troed o flaen y llall, heb lawer o obaith y bydd unrhyw beth yn newid. Mae angen i ni fod yn onest - mae yna rai sefyllfaoedd, er enghraifft pan fydd rhywun yn byw gyda chyflwr lle nad oes modd gwella a marwolaeth yw’r unig ateb. Fel arfer, serch hynny, rydym yn darganfod bod golau yn treiddio trwy dreigl amser neu gefnogaeth cymuned Gristnogol gariadus ac rydym yn adfer ein llawenydd o fyw.

Ond yma, mae'r salmydd yn siarad am gariad cyson Duw. Nid dim ond ei fod yn ein caru ni pan fydd pethau'n gwella; mae'n ein caru ni pan maent ar eu gwaethaf, ac rydym yn dal i ofyn 'am faint mwy?' Efallai nad ydym yn ei weld tan lawer yn ddiweddarach, ond nid ydym byth yn cael ein gadael a byth ar ein pennau ein hunain. Hyd yn oed pan fydd amseroedd yn anodd iawn, gallwn weddïo o hyd, ‘Bydda i'n canu mawl i ti, ARGLWYDD, am achub fy ngham’.

Gweddi

‘Bydda i'n gorfoleddu am dy fod wedi f'achub i'. Duw, helpa fi i beidio ag amau yn y tywyllwch beth rwyt ti wedi ei ddangos i mi yn y goleuni.