Cân olaf Dafydd: 2 Samuel 23.1–17 (26 Medi 2020)

Gweddi

Arglwydd, agor fy nghlustiau i glywed yr hyn sydd gen ti i’w ddweud wrthyf; agor fy nghalon i garu dy air, ac agor fy meddwl i ddeall dy wirionedd.

Darllen

2 Samuel 23 Galatiaid 3 Eseciel 30 Salm 78.38-72

Myfyrdod Dyddiol: 2 Samuel 23.1–17

Ar yr adeg yma yn 2 Samuel mae bywyd Dafydd yn tynnu tua’r diwedd, er bod mwy o ddrama i ddod eto. Mae’r bennod hon yn talu teyrnged i’w ryfelwyr nerthol; mae’n darllen fel straeon am marchogwriaeth o’r Oesoedd Canol, lle gwnaeth marchogion dewr weithredoedd arwrol mewn amgylchiadau amhosibl. Mae’n dechrau, serch hynny, gyda marwnad (adnod 1): cododd Duw Dafydd fel arweinydd, dewisodd Duw ef, a gwnaeth ganiadau hyfryd. Ac mae’n rhoi ‘geiriau’ olaf Dafydd i ni (adnodau 2 – 7) – efallai ei ‘ganiad’ olaf, gan nad dyna ddiwedd ei stori eto. Mae’n ailddatgan ei berthynas â Duw (adnod 2), ei ymdrechion i gyflawni pwrpas Duw ar gyfer ei fywyd (adnodau 3-4), ei obaith ar gyfer y dyfodol (adnod 5) a’i wrthodiad o ddrwg (adnodau 6-7).

Nid yw’n ffordd wael i farw, a gyda’i holl ddiffygion, rydym yn cydnabod bod Dafydd yn dweud y gwir. Roedd wedi pechu’n fawr, ond roedd wedi edifarhau’n ddwfn.

Pan gyrhaeddwn ddiwedd ein bywydau, beth fydd ein ‘geiriau olaf’? Nid yw’n ffawd i bob un ohonom gyflawni pethau gwych. Ond rydym i gyd wedi cael ein dewis gan Dduw i fyw ein bywydau unigryw a gwerthfawr yn dda ac yn ffyddlon, gan ganu ein ‘caniadau hyfryd’ ein hunain. Pan ddarllenwn eiriau olaf Dafydd, efallai ei fod yn ein hysbrydoli i ddechrau edrych yn ôl ar sut rydym wedi byw hyd yn hyn, a’r hyn y gallwn ei wneud i gymodi am amser coll a chyfleoedd coll. Mae marwolaeth, i gredinwyr, yn gam tuag at rywbeth newydd. Rydym yn paratoi ar ei gyfer yn ôl sut rydym yn byw nawr.

Gweddi

Duw, helpa fi i fyw gan wybod bod pob dydd yn rhodd gen ti. Helpa fi i ddefnyddio fy amser yn dda, a dy wasanaethu yn ffyddlon.